நாளிதழ் இல்லா வீடு

கனவுகளின் கரைதொட்டுக் கரைதொட்டு
நழுவிக்கொண்டிருக்கிறது அந்த வீடு

அதனுள் நுழைந்து வெளியேறும் காற்றில்
நிறைகின்றன அனுமானத் துகள்கள்

தன் உள்வெளியெங்கும்
நவீனத்தின் பூச்சுகளால்
அலங்கரித்துப் பார்த்துப் பூரிக்கிறது

நாளிதழ் இல்லா அந்த வீட்டில்
சன்னல்கள் இருந்ததில்லை

அங்கிருந்து கிளைவிடும் பாதைகள்
எங்கும் புறப்படாமல்
வாசலிலேயே தேங்கி விடுகின்றன

காலைப் பொழுதுகளில்
சோம்பலோடு  நெட்டி முறிக்கிறது
ஞாயிற்றுக்கிழமையில்
இன்னும் தாமதமாக

வரவேற்பறை நிலைப்பேழையில்
அலங்காரப் பொருள்களை நிறைத்து
வருவோரிடம் பகட்டு காட்டுகிறது

எப்போதாவது கசங்காத நாளிதழ்களை
வரவேற்பறையில்
வருவோர்க்கு வைத்திருக்கிறது

தனக்குள் நடமாடும்
மனிதர்களின் சொற்களைப் பறித்துக்கொண்டு
அவர்களை மௌனமாக்கிப் பார்க்கிறது

நடிகர்களைத் தனக்குள் பேசவிட்டு
அவர்களின் இரைச்சலையே
தனது மொழியாக்கிப் பேசுகிறது

பழைய நாளிதழ் வாங்கும் சீனன்
தன்னை மௌனமாய்க் கடக்கையில்
தன் இல்லாமை நினைந்து
மௌனமாய் விம்முகிறது